بعضی آدما حکمِ جاذبه‌اند؛
شاید به بودنشون اعتراف نکنی،
ولی حضورشون همه‌چیو سرِ جاش نگه می‌داره،
و ته دلت آرومه که همه‌چیز درست پیش می‌ره.
خسته‌اند، اما منشا انرژی و حال خوب برای همه‌ی مجموعه.
مسئول هیچ‌چیز نیستند،
اما مسئول همه‌چیزند.
نیستن ولی همیشه هستن.
یه فرمول ساده‌ست:
هر کاری + بودنشون = همونی که می‌خوای.
این‌ها امضای پای یک نقاشیِ معروف‌اند،
رنگین کمونِ بعد از بارونای اردیبهشت،
آب خنک و گوارا وسط گرمای تابستون،
مثل آشپزی که بعد از پایان کار،
از توی آستینش معجونی می‌آره و چند قطره می‌ریزه توی غذا،
تا طعمش فوق‌العاده و ماندنی بشه؛
انگار خدا هم این‌ها رو مثل همون معجون،
میذاره وسط مجموعه.
به این آدما در زبان ژاپنی می‌گن
幽玄 (ゆうげん - Yūgen)
یوگِن
یعنی «زیبایی عمیق و رازآلود، که قابل دیدن یا لمس مستقیم نیست اما حضورش حس می‌شود»
