" پژواک " ، " آرام "

با خودم عهد کرده بودم...
در دل شلوغی‌ها گم نشوم،
فقط کارم را بکنم؛
بی‌حرف، بی‌حاشیه، بی‌دل‌دادگی.

اما نشد...
همه‌چیز، هیچِ محض بود.
و ناگهان به خودم آمدم
و دیدم تمامِ من،
«تویی».

نمی‌دانم
"منِ" تاریک درونم را صدا کردی،
یا "منِ" خوبم را بوسیدی.
اما هر چه هست—
در اوجِ رنج،
با تو آرامشی دارم
که از جنس زمین نیست.

تو دقیقا همونی که ....

جمعه, ۲۷ ارديبهشت ۱۴۰۴، ۱۰:۵۶ ق.ظ

بعضی آدما حکمِ جاذبه‌اند؛

شاید به بودنشون اعتراف نکنی،

ولی حضورشون همه‌چیو سرِ جاش نگه می‌داره،

و ته دلت آرومه که همه‌چیز درست پیش می‌ره.

 

خسته‌اند، اما منشا انرژی و حال خوب برای همه‌ی مجموعه.

 

مسئول هیچ‌چیز نیستند،

اما مسئول همه‌چیزند.

نیستن ولی همیشه هستن.

 

یه فرمول ساده‌ست:

هر کاری + بودنشون = همونی که می‌خوای.

 

این‌ها امضای پای یک نقاشیِ معروف‌اند،

رنگین کمونِ بعد از بارونای اردیبهشت،

آب خنک و گوارا وسط گرمای تابستون،

 

مثل آشپزی که بعد از پایان کار،

از توی آستینش معجونی می‌آره و چند قطره می‌ریزه توی غذا،

تا طعمش فوق‌العاده و ماندنی بشه؛

انگار خدا هم این‌ها رو مثل همون معجون،

میذاره وسط مجموعه.

 

به این آدما در زبان ژاپنی می‌گن

幽玄 (ゆうげん - Yūgen)

یوگِن

یعنی «زیبایی عمیق و رازآلود، که قابل دیدن یا لمس مستقیم نیست اما حضورش حس می‌شود»

 

۰۴/۰۲/۲۷ موافقین ۲ مخالفین ۰
پژواک

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">