فی البداهه
سه شنبه, ۳۱ ارديبهشت ۱۴۰۴، ۰۲:۰۶ ب.ظ
مثل آن پنجره که رو به افق باز شده،
دیدنت خاطره انگیزترین تصویر است.
گفته بودی که برو، اینهمه آزار مده،
چه توان کرد، دلم پیش نگاهت گیر است.
۰۴/۰۲/۳۱
مثل آن پنجره که رو به افق باز شده،
دیدنت خاطره انگیزترین تصویر است.
گفته بودی که برو، اینهمه آزار مده،
چه توان کرد، دلم پیش نگاهت گیر است.
چه ترکیب لطیف و دلنشینی... انگار حس یک پنجرهی باز در دل غروب رو به تصویر کشیدی 🌅
اون بند آخر واقعاً نشسته بود رو دلم: «چه توان کرد، دلم پیش نگاهت گیر است»... یه جور گرفتاریِ قشنگ، یه جور دردِ شیرین.
قلمت مستدام 🌸