اگر غم را بپذیریم

مولانا در بیت زیر

شاد از غم‌شو، که غم دام لقاست

اندرین ره سوی پستی ارتقاست

 

میگه که در پذیرشِ " غم " به عنوان واقعیتی از زندگی نگاهی فراتر از انگار ناپذیری باید داشت

 و‌معتقد است باید شادمانه " غم " را پذیرفت و از میان آنها به مراتب بالاتر کمال و بالندگی دست یافت.

 

و این بیت احتمالا برگرفته از آیه ۴ سوره بلد هستش،

اونجایی که خداوند فرمود

همانا انسان را در رنج آفریدم،

و مفسران معتقدن که منظور اون رنج که افسرده و نابود کنه ، نیست...

منظور رنجی است که باعث رشد و ارتقا ِ انسان هست.

 

و جالبه که حالا هم دانشمندان غرب به این باور رسیدن که هر جا غم و ناراحتی پیش آمد،

یعنی داره آگاهت میکنه که جایی اشکال داره

و مشکل رو پیدا کن،

مثل وقتیکه چراغ چِک ماشین روشن میشه و داره اخطار میده

جایی مشکل پیدا شده