تمام اعضای بدن محدودیت دارن بجز قلب و مغز...
مغز هرچی بیشتر بفهمه، بازم جا داره برای فهمیدن،
و قلب هم توی هر احساسی نامحدوده
مثل ترس، شجاعت، استرس، عشق، خشم و.. و...
شاید به همین دلیله که همیشه بین عقل و قلب جنگ میشه،
چون هر دو پادشاه هستن و فرمانروا
و یک قلمرو،
دو تا فرمانروا نمیپسنده...
پ.ن ۱ :
بعضی آدما رو هم قلبت تایید میکنه و هم مغزت براش احترام و ارزش خاصی قائله..
اینا استثناهای زندگیتن..
پ.ن ۲ :
خدا خودش " آرامش " بده به اون قلبی
که انگاری داره از جاش کنده میشه...
میگن یه روز یک مرد عارف با شاگردش
داشتن یک مسیری رو میرفتن که میرسن به رودخانه،
یک دختری میخاسته از رودخانه عبور کنه اما میترسیده،
عارف دختر رو بغل میکنه و از رودخانه عبور میکنن و دختر رو
میذاره زمین و به راهش ادامه میده،
چند ساعتی که میگذره،
شاگرد دیگه طاقت نمیاره و به اعتراض میگه:
استاد چطور اون دختر رو بغلش کردی؟
استاد میگه اما من چند ساعت پیش گذاشتمش زمین
و تو هنوز نذاشتیش زمین...
.
میخام بگم
بذارید زمین...
دلخوری ها رو
کینه ها رو
قضاوت ها رو..
هرچیزی که فکر کردن بهش سودی نداره
و حتی باعث رنج آدم میشه
بذارید زمین
میگن یکنفر توی عالم خواب میبینه که
توی جهنم کنار نمرود ، داره میسوزه.
در حال سوختن به خدا گلایه میکنه
که نمرود ادعای خدایی کرد،
آدم های زیادی کُشت و ظلم زیادی کرده،
من ظالمم قبول..
اما کنارِ نمرود؟؟؟؟
ندا آمد : اون به اندازه قدرتش ظلم کرد و
تو هم به اندازه قدرتی که داشتی..
میخام بگم که
اگر قدرتی بهمون داده میشه
واسه اینه که دست دیگرانو بگیریم،
نه اینکه مُچشونو بگیریم
